Makaleler

Buna göre Altay halkı davulu isimlendirirken, davul yaparken kullandıkları derinin ait olduğu hayvanın (deve ya da benekli at) adını değil de gerçekte at olarak kullandıkları evcil yük beygirlerinin adını kullanırlar. Bu da, davulun bir taşıma şekli olduğunu doğrular; davulun tekdüze ritmi iledir ki şaman yukarı ve aşağı dünyalara 'biner gider'. Bir Soyot şiiri bunu açıkça göstermektedir: 

Deri kaplı davul Karşıla isteklerimi
Oradan oraya taşı beni bulutlar gibi
Alacakaranlığın ülkelerinden
Ve kurşun, gökyüzünün altında
Süpür dur rüzgar gibi
Aşarak dağların doruklannı
Davulun sesi, şamanın odaklanma aracıdır. Yoğunlaşma ve çözümleme havası yaratıp, dikkatini ruhun içsel yolculuğuna yönlendirirken onu derinlere indirerek transa sokar. Davulun, Dünyanın Merkezi ya da Dünya Ağacı'yla olan simgesel bağı hiç de bilinmiyor değildir. Evenk'ler davullannın kenarını kutsal karaçam ile, Lapp şamanları ise davullarını Kozmik Ağaç, güneş, ay ya da gökkuşağı gibi mitsel simgelerle süslerlerdi.
Böylece buradaki önemli nokta, şaman davulunun sadece değişmiş bilinç konumu üretmesi değil, mitsel karşılaşmaya temel oluşturan davul vuruşuyla meydana gelen algı değişimini yaratmasıdır. Salish Kızılderilileri arasında Wolfgang G. Jilek'in yaptığı son araştırmaya göre ritmik şaman davulu, EEG teta titreşim dalgalarında bir davul titreşimi üretmekte-dir (4-7 dönü/saniye), bu da rüyalar, hipnotik imgeler ve transla birleşen beyin dalgalarına eşdeğerlidir.
Bu durum şaşırtıcı değildir, çünkü şamanlık mitsel biçimde berrak görülen bir rüyadır. Rüya görmenin ikinci kategorisinde olan biri rüya gördüğünün farkındadır ve benzeri biçimde şamanlıkta da şaman değiştirilmiş konumda bilinçlidir ve bu kapsam içinde bilinçli hareket edebilir. Şamanlar, karşılaştıkları şeyleri sanrılar ya da tuhaf imgelemler olarak tanımlamazlar, bu her zaman böyledir, tersine, deneyimsel bir geçerlilik şeklinde ele alırlar. Ruhsal-yolculuk sırasında olan şeyler o boyutta gerçektir.

N.Drury